Το ζήτημα της θεοπνευστίας των κειμένων της Εκκλησίας – Επί ασπαλάθων
Το ζήτημα που αφορά στη θεοπνευστία των κειμένων της Εκκλησίας γεννήθηκε στη δυτική θεολογία σε μία προσπάθεια να εμφανιστούν τα κείμενα της Εκκλησίας ως “αυθεντία”. Ωστόσο, τα κείμενα της Εκκλησίας δεν διεκδικούν τέτοιου είδους αυθεντίες, πολύ απλά γιατί καταγράφουν την ίδια την εμπειρία της Εκκλησίας.
Όταν κάποιος μας λέει ότι το μέλι είναι γλυκό, καλούμαστε να το δοκιμάσουμε με σκοπό την απόκτηση της γευστικής εμπειρίας. Αυτός που δεν το έχει δοκιμάσει, δεν μπορεί να πιστέψει αυτή τη μαρτυρία. Όμως ούτε εκείνος που πρώτος το δοκίμασε έχει καμία αγωνία να χρησιμοποιήσει ούτε αυθεντία, ούτε κύρος ή βία για να πείσει τους άλλους ότι πράγματι το “μέλι” είναι γλυκό, απλώς καταθέτει μαρτυρία της εμπειρίας του.
Συνεπώς, εφόσον τα κείμενα αυτά είναι εμπειρικά, δεν είναι δόκιμο να λέμε ότι “καλούμαστε να εφαρμόσουμε το Ευαγγέλιο”, γιατί δεν πρόκειται για μια νομοθεσία ή για ένα σύνολο κανόνων· πρόκειται για μια εμπειρία, την οποία τη βιώνει κανείς, τη γεύεται – δεν την εφαρμόζει.
Με τον π. Γρηγόριο Παπαθωμά
