Το μυστήριο του θανάτου – Επί ασπαλάθων
Αναπόσπαστο μέρος του κτιστού κόσμου είναι η φθορά. Ο άνθρωπος, κτιστός ων, δεν μπορεί να αποφύγει αυτήν τη διαδικασία. Η ανθρώπινη φύση του αναγκαστικά οδηγείται στον θάνατο. Όμως ο θάνατος αυτός δεν μπορεί να συγκριθεί με τον θάνατο κάποιων ατομικών υπάρξεων, όπως είναι τα ζώα· είναι ένας θάνατος που αφορά κάτι πολύ περισσότερο: μια προσωπικότητα, μια Εικόνα του ίδιου του Δημιουργού.
Η ψυχή του ανθρώπου είναι και αυτή κτιστή και συνδέεται άμεσα με το σώμα. Έχει τα γνωρίσματα του ανθρώπου και πεθαίνει κι αυτή, αναμένοντας μαζί με το σώμα την Κοινή Ανάσταση.
(Visited 541 times, 1 visits today)
