Το κέρδος ως εμπόδιο στη σχέση - Επί ασπαλάθων

Στην κοινωνία μας η λέξη «κέρδος» είναι πολύ οικεία. Έχουμε μεγαλώσει μαζί της. Τη μάθαμε από την παιδική μας ηλικία. Αισθανόμαστε ότι μας ανήκει, λειτουργούμε μόνο μέσα σε αυτά τα πλαίσια. Το παιδί το δελεάζουμε με την ανταμοιβή. Το πείθουμε με το κέρδος. Η ανταπόδοση γίνεται η αρχή, πάνω στην οποία κτίζει τη ζωή του. Ανταπόδοση· αν είναι καλό παιδί, αν δεν κάνει φασαρία, αν πάρει καλούς βαθμούς, αν περάσει στο πανεπιστήμιο. Αργότερα στη δουλειά, θα ανταμειφθεί για τις περισσότερες ώρες δουλειάς, για τις υποχωρήσεις που θα κάνει.

Στη ζωή του η λέξη «κέρδος» θα ταυτιστεί με την ευημερία, την πρόοδο, την ίδια τη ζωή.

Η δομή αυτή, η οποία μοιάζει αναπόφευκτη περνά δυστυχώς και μέσα στην εκκλησιαστική μας ζωή, μεταβάλλοντάς τη σε ένα θρησκευτικό σύστημα. Οι θρησκείες αντιλαμβάνονται τα πάντα σε ένα επίπεδο ανταπόδοσης. Οφείλεις να είσαι τυπικός, συνεπής, προσεκτικός, για να λαμβάνεις την αποδοχή του ισχυρού και δυνατού Θεού· ενός Θεού, ο οποίος για αντάλλαγμα και επιβράβευση θα σου παρέχει ένα μεγάλο κέρδος. Στην εκκλησιαστική μας ζωή και παράδοση αυτή η κοινωνική και θρησκευτική κατάσταση συσχετίστηκε κακώς με τη Βασιλεία των Ουρανών.

Η ζωή της Βασιλείας έγινε σκέτο κέρδος. Ένα αντικείμενο ανταλλαγής. Ένα εμπόρευμα που παρέχει ο Θεός. Ο άνθρωπος το επιθυμεί από συμφέρον. Επειδή το ταυτίζει με το καλύτερο, επειδή το ταυτίζει με την ευημερία, την αντιμετώπιση των προβλημάτων του, την αντιμετώπιση των φόβων του.

Η αλλοτρίωση σε όλο της το μεγαλείο! Η πλήρης απουσία νοήματος της πραγματικής αλήθειας!

Πρόκειται για ένα «θεό» που είναι ξένος του Θεού, έναν άλλο εμπορευματικό και δωρολήπτη θεό μακριά της αγάπης, μακριά της προσωπικής σχέσης με τον άνθρωπο. Η λαχτάρα της βασιλείας μετατρέπεται σε μια επιθυμία που δεν βασίζεται στη γεύση, που δεν βασίζεται στη ζωντανή σχέση και στην πρόοδο αυτής της σχέσης. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, από τη στιγμή που ο άνθρωπος έγινε ανίκανος να αγαπήσει, ανίκανος να δει πέρα από τον εαυτό του, ανίκανος να δει τον άλλο άνθρωπο, ανίκανος να γνωρίσει τον Θεό.

Όλα έγιναν κέρδος. Απρόσωπες διαδικασίες ικανοποίησης της ατομικότητας και του εγωϊσμού.

Όλα κλείστηκαν στην ασφάλεια του εαυτού μας. Στόχος μας έπαψε να είναι ο άλλος. Αντικαταστάθηκε από το κέρδος. Ένα κέρδος που απλώνεται στο σήμερα και επεκτείνεται και μέσα στην αιωνιότητα. Αυτό το κέρδος κλείνει τον άνθρωπο, τον σμικρύνει, ασφαλίζει τον ατομισμό του. Ο Θεός των πατέρων μας, ο Θεός που μας φανερώθηκε, ο Θεός που έγινε άνθρωπος, είναι προσωπικός Θεός. Δεν γνωρίζεται με εμπορικές συναλλαγές, ούτε τις επιδιώκει. Εμείς τις επιδιώκουμε γιατί έτσι μάθαμε, έτσι μας βολεύει.

Προσπαθήστε να αναλογιστείτε έναν έρωτα και μια αγάπη να πραγματώνεται, γιατί απλά ένα πρόσωπο θεωρεί ότι αυτή η σχέση το συμφέρει.

Τι κρίμα…

Ι. Κ. Νικηφόρου