Το δάκρυ
Τόσο καθαρό νερό, ανόθευτο αγίασμα, και δεν έφθασε ν’ αποπλύνει τους ρύπους μου και να καθάρει την ψυχή μου.
Το δάκρυ
Νύχτες ἀτέλειωτες
κρῆνες στά ὑπόγεια
ἀνέβλυζαν ἄφθονο νερό
γάργαρο καί κρυστάλλινο.
Σχημάτισε καλλίρροους ποταμούς
σέ χρυσοφόρες κοῖτες
καί λίμνες διάφανες
σέ κοιλώματα ὑπεραιωνόβιων
ὀνειρικῶν βράχων.
Τόσο καθαρό νερό,
ἀνόθευτο ἁγίασμα,
καί δέν ἔφθασε
ν’ ἀποπλύνει τούς ῥύπους μου
καί νά καθάρει τήν ψυχή μου.
Ἕνα δάκρυ, ὅμως, ἦταν ἀρκετό!
π. Δοσίθεος Καστόρης
(Visited 308 times, 1 visits today)
