Ταξίδι δειλό

Ταξίδι δειλό στον χώρο
δειλό στον τρόπο και στον λόγο
μιας παλιάς αγοράς,
μιας παλιάς πατρίδος
ένδοξης
παρωχημένης πια.
Σύνολα αφανή από το πολύ το άσπρο του μαρμάρου.

Και μια γκριζάδα γνώριμη
τώρα στους βράχους
ίσως της μέρας ή των ανθρώπων.
Δυνατότητα όρασης σε μας τους δημογράφους.

Εικόνες οικείες, ζωντανές,
στύλοι κυρτωμένοι, πληγωμένοι,
παράταιροι στον χρόνο
και χαλάσματα πυκνά και άτακτα
ερείπια ενός χρονικού, του δικού μας χρονικού·
πλασμένου με γέλια και ευχές
-τι ειρωνεία-

και πρόσωπα χαραγμένα σε πέτρες
περήφανων λιθοξόων,
σαθρές πια από το κλάμα,
την δίψα…

Μην τρέχεις, πρέπει να αντέξεις ως το τέλος
γιατί αυτό είναι
το χρονικό μιας θέλησης

Πού εγώ και τι;
Τα ερείπια μιας θέλησης

Ι.Κ. Νικηφόρου