Συμπαντικό αἴνιγμα

Συμπαντικό αἴνιγμα

Ἀκούμπησα τήν ψυχή μου
στό συμπαντικό κοχύλι
κι ἄκουσα τούς μυστικούς φλοίσβους
τῆς ἄγνωστης ὑπερβατικῆς θάλασσας.
Στάθηκα μέ δέος
μπροστά στό αἴνιγμα αὐτοῦ
καί κάθε ἄλλου κόσμου
προσπαθώντας μάταια νά λύσω τό σταυρόλεξο τ’ οὐρανοῦ
θέτοντας ἀστέρια ἀντί γιά γράμματα.
Μέ φόβο καί τρόμο
ἀπεργάσθηκα τή σωτηρία μου.
Ἔγινα μπροστά σου ὅλος ὀφθαλμός
ποτίζοντας μέ καρδιακό δάκρυ
τό δένδρο τῆς ζωῆς.
Νομίζω πώς τώρα πιά γνωρίζω:
δέν φθάνει ὁ χῶρος
γιά νά χωρέσει τόν Ἀχώρητο,
ἀκόμα καί ἡ αἰωνιότητα
εἶναι μικρή μπροστά στήν αΐδιο παρουσία Σου.
Ἐσύ πού δέν κατοικεῖς σέ χειροποίητους ναούς
καί τό σύμπαν σέ στενεύει,
ἀναπαύεσαι στίς κεκαθαρμένες διάνοιες
καί σέ καρδιές ζώπυρα ἀγάπης.

π. Δοσίθεος Καστόρης