Είναι μάλλον βράδυ

Είναι μάλλον βράδυ
προτιμότερο μοιάζει
και ο αχνός δροσιστικός ήχος
του πρώιμου ερχομού,
φαντάζει λυτρωτικός
στ’ αποκαμωμένα μας χείλη.

Συγχωρέστε με, αλλά είναι η ώρα να λυγίσω
δεν μπορώ να τιθασεύσω την αδημονία μου,
τον βιαστικό βηματισμό μου.
Το χαρτί δεν με χωράει, δεν μου αρκεί
τα στήθη μου βαραίνουν
τα μάτια μου ταξιδεύουν με αγωνία
γύρω από φωνές γνώριμα μεταλλικές.

Μπορώ ακόμα να σκέφτομαι,
να στοχάζομαι
να βασανίζω τα δάκτυλα που κρατούν το μολύβι.
Έχω και συναισθήματα
δεν είναι αμαρτίες
και θέλω να τα οσφραίνομαι,
να τα χαρώ, να τα γελάσω.

Την ώρα αυτή ψάχνω τον δρόμο,
ψάχνω την ψυχή
την γοργή ανάσα που ελευθερώνει.
Βαρέθηκα τους λυτρωμούς,
τους ανταποδοτικούς ισχυρισμούς
Θέλω ζωή, αγαπώ την ζωή,
τραγουδώ την ζωή
την δικιά μου ζωή, την δικιά του ζωή
την ολότελα δικιά σας ζωή.

Ζαχαρίας Ι. Κυριακού