Άνευ μαρτυρίας

Στέκω εμπρός σου
κι ας μη σε θωρώ
πέφτω στα γόνατα, κλαίω
και σου ζητώ να γίνω κι εγώ
ένας απ’ τους αγωγούς
της δικής σου ερωτικής μυσταγωγίας.

Το ξέρω, δεν μπορώ!
Είναι τα κρίματα του παρελθόντος
που με κρατούν ανήμπορο.

Σε μια στιγμή δειλίας
με φλογερό τσεκούρι
κατακρεούργησα την αρτιμέλειά μου.
Με έκλεισα σε αιώνια φυλακή
αδιαφορώντας για το “θέλω” μου,
ένα “θέλω” που φεύγει από μένα
και υπακούει στο δικό σου.

Μα με συγχώρεσες… το ξέρω
δεν έχει πια νόημα ο οδυρμός·
όχι όταν γίνεται μοιρολατρικά.

Εξάλλου, μπορώ ακόμη να σου μοιάσω
κι ας μην σε θυσιάσω εγώ ποτέ.
Σκουπίζω, λοιπόν, τα δάκρυα
και σε ακολουθώ
σε αυτό το αέναο κυνήγι
του δικού σου κάλλους

Άνευ μαρτυρίας – Σ.Μ.