Δοξαστικό των Αίνων της ακολουθίας του Όρθρου του Αγίου Δημητρίου

Τὸν λόγχαις κληρωσάμενον τῆς σωτηρίου πλευρᾶς τὴν χάριν, τῆς νυγείσης τῇ λόγχῃ, ἐξ ἧς ἡμῖν πηγάζει ὁ Σωτήρ, ζωῆς καὶ ἀφθαρσίας νάματα, Δημήτριον τιμήσωμεν, τὸν σοφώτατον ἐν διδαχαῖς, καὶ στεφανίτην ἐν Μάρτυσι· τὸν δι’ αἵματος τελέσαντα, τὸν τῆς ἀθλήσεως δρόμον, καὶ θαύμασιν ἐκλάμψαντα πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ, τόν ζηλωτὴν τοῦ Δεσπότου, καὶ συμπαθῆ φιλόπτωχον· τὸν ἐν πολλοῖς καὶ πολλάκις κινδύνοις χαλεποῖς, τῶν Θεσσαλονικέων προϊστάμενον, οὗ καὶ τὴν ἐτήσιον μνήμην γεραίροντες, δοξάζομεν Χριστὸν τὸν Θεόν, τὸν ἐνεργοῦντα δι’ αὐτοῦ πᾶσι τὰ ἰάματα.

Εκείνον που σαν μέσα από άλλη κλήρωση [για αξίωμα αρχοντικό] έλαβε, με τις λόγχες [που τον κατατρύπησαν], τη Χάρη από την, πληγείσα με τη λόγχη, σωτήρια πλευρά [του Χριστού], από την οποία ο Σωτήρας μας χορηγεί ως πηγή τα νάματα της ζωής και της αφθαρσίας, [αυτόν λοιπόν] τον Δημήτριο ας τιμήσουμε, τον σοφότατο στις διδαχές και νικητή στεφανωμένο ανάμεσα στους Μάρτυρες. Εκείνον που με το αίμα [του] ολοκλήρωσε τον δρόμο της άθλησης και μέσα από τα θαύματα [που επιτελεί] έλαμψε σε όλη την οικουμένη. Τον θερμό μιμητή του Δεσπότη και γεμάτο αγάπη, με διάθεση συμπάθειας, για τους πτωχούς. Τον σε πολλούς και πολλές φορές φοβερούς κινδύνους [αναδειχθέντα] προστάτη των Θεσσαλονικέων. [Εκείνον,] του οποίου την ετήσια μνήμη τιμώντας, δοξάζουμε Χριστό τον Θεό, που μέσω αυτού ενεργεί σε όλους τις θεραπείες.