Απόστιχα και Δοξαστικό του Εσπερινού της Μεταμορφώσεως
«Καθώς έβλεπαν τα ιμάτιά σου, να έχουν αστράψει σαν το φως και το πρόσωπό σου περισσότερο κι από τον ήλιο…»
Απόστιχα Εσπερινού της Μεταμορφώσεως
Ἰδιόμελα – Ἦχος α’
Με απόδοση στη νεοελληνική
| Ὁ πάλαι τῷ Μωσεῖ συλλαλήσας, ἐπὶ τοῦ ὄρους Σινᾶ διὰ συμβόλων. Ἐγὼ εἰμι, λέγων ὁ Ὤν, σήμερον ἐπ’ ὄρος Θαβώρ, μεταμορφωθεὶς ἐπὶ τῶν μαθητῶν, ἔδειξε τὸ ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος, ἐν ἑαυτῷ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀναλαβοῦσαν οὐσίαν, καὶ τῆς τοιαύτης χάριτος, μάρτυρας παραστησάμενος Μωϋσῆν καὶ Ἠλίαν, κοινωνοὺς ἐποιεῖτο τῆς εὐφροσύνης, προμηνύοντας τὴν ἔνδοξον διὰ Σταυροῦ, καὶ σωτήριον Ἀνάστασιν. | Εκείνος που προ χρόνου πολλού είχε μες από σημεία συνομιλήσει με τον Μωυσή επάνω στο όρος Σινά και του είπε: «Εγώ είμαι ο Υπάρχων», σήμερα επάνω στο όρος Θαβώρ, αφού μεταμορφώθηκε μπροστά στους μαθητές, έδειξε το αρχετυπικό κάλλος της εικόνας [τού κατ’ εικόνα πλασμένου ανθρώπου], αφού ανέλαβε ο ίδιος στον εαυτό του την ανθρώπινη φύση. Και, αφού μάρτυρες κατέστησε αυτής της μεγάλης ευεργεσίας τον Μωυσή και τον Ηλία, συμμέτοχους της ευφροσύνης τους έκανε· [και όλα αυτά,] προμηνύοντας την ένδοξη, μέσα από τον Σταυρό, και σωτήρια Ανάσταση. |
| Στίχ. Σοὶ εἰσιν οἱ οὐρανοί, καὶ σὴ ἐστιν ἡ γῆ. Τὴν σὴν τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ προορώμενος, ἐν Πνεύματι διὰ σαρκός, πρὸς ἀνθρώπους ἐπιδημίαν, ὁ θεοπάτωρ Δαυΐδ, πόρρωθεν πρὸς εὐφροσύνην συγκαλεῖται τὴν κτίσιν, καὶ προφητικῶς ἀνακράζει· Θαβὼρ καὶ Ἑρμὼν ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται. Ἐν τούτῳ γὰρ ἐπιβὰς τῷ ὄρει Σωτὴρ μετὰ τῶν μαθητῶν σου, τὴν ἀμαυρωθεῖσαν ἐν Ἀδάμ φύσιν, μεταμορφωθείς, ἀπαστράψαι πάλιν πεποίηκας, μεταστοιχειώσας αὐτήν, εἰς τὴν σὴν τῆς Θεότητος δόξαν τε καὶ λαμπρότητα· διὸ βοῶμέν σοι· Δημιουργὲ τοῦ παντός, Κύριε δόξα σοι. |
Στίχος. Δικοί σου είναι οι ουρανοί και δική σου είναι η γη. Προβλέποντας ο Δαβίδ, ο «πατέρας» [της ανθρώπινης φύσης] του Θεού [δηλαδή εκείνος ο άνθρωπος, από του οποίου τη γενιά θα προερχόταν, κατά την ανθρώπινη φύση, ο Μεσσίας], τη δική σου, του μονογενούς Υιού, έλευση προς τους ανθρώπους μέσω της [πρόσληψης της ανθρώπινης] σάρκας με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος, καλεί την κτίση [όλη] από μακριά να ευφρανθεί και προφητικά αναφωνεί: «Το Θαβώρ και το [όρος] Ερμών, στο άκουσμα του ονόματός σου θα αγαλλιάσουν». Πράγματι, σε αυτό το όρος, Σωτήρα, ανέβηκες με τους μαθητές σου, και, μεταμορφούμενος, έκανες τη, σκοτεινιασμένη [μετά την πτώση], φύση του Αδάμ ν’ αστράψει πάλι, μεταστοιχειώνοντάς την [και ενώνοντάς την] στης Θεότητάς σου τη δόξα και τη λαμπρότητα. Γι’ αυτό σου αναφωνούμε: Δημιουργέ των πάντων, Κύριε, δόξα σε Εσένα. |
| Στίχ. Θαβὼρ καὶ Ἑρμὼν ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται. Τὸ ἄσχετον τῆς σῆς φωτοχυσίας, καὶ ἀπρόσιτον τῆς Θεότητος, θεασάμενοι τῶν Ἀποστόλων οἱ πρόκριτοι, ἐπὶ τοῦ ὄρους τῆς Μεταμορφώσεως, ἄναρχε Χριστέ, τὴν θείαν ἠλλοιώθησαν ἔκστασιν, καὶ νεφέλῃ περιλαμφθέντες φωτεινῇ, φωνῆς ἤκουον Πατρικῆς, βεβαιούσης τὸ μυστήριον τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως, ὅτι εἷς ὑπάρχεις καὶ μετὰ σάρκωσιν, Υἱὸς μονογενὴς καὶ Σωτὴρ τοῦ κόσμου. |
Στίχος. Το Θαβώρ και το [όρος] Ερμών, στο άκουσμα του ονόματός σου θα αγαλλιάσουν Το ακατανίκητο της φωτοχυσίας σου και το απρόσιτο της Θεότητάς σου βλέποντας οι διαλεγμένοι ανάμεσα στους Αποστόλους, πάνω στο όρος της Μεταμόρφωσης, άναρχε Χριστέ, αλλοιώθηκαν από τη θεία έκσταση [που τους πλημμύρισε] και καθώς ολόγυρα τυλίχτηκαν στη λάμψη, μέσα στη φωτεινή νεφέλη, άκουσαν την πατρική φωνή, η οποία επιβεβαίωσε το μυστήριο της ενανθρώπησής σου. Διότι εσύ και μετά τη σάρκωση παραμένεις Υιός μονογενής [του Θεού] και Σωτήρας του κόσμου. |
Δοξαστικό Αποστίχων Εσπερινού της Μεταμορφώσεως
| Δόξα. Καὶ νῦν – Ἦχος πλ. β’ Πέτρῳ καὶ Ἰακώβῳ καί, Ἰωάννῃ, τοῖς προκρίτοις μαθηταῖς σου Κύριε, σήμερον ὑπέδειξας ἐν τῷ ὄρει τῷ Θαβώρ, τὴν δόξαν τῆς θεϊκῆς σου μορφῆς· ἔβλεπον γὰρ τὰ ἱμάτιά σου, ἀστράψαντα ὡς τὸ φῶς καὶ τὸ πρόσωπόν σου ὑπὲρ τὸν ἥλιον καὶ μὴ φέροντες ὁρᾶν τὸ ἄστεκτον τῆς σῆς ἐλλάμψεως, εἰς γῆν κατέπιπτον, μηδόλως ἀτενίσαι ἰσχύοντες. Φωνῆς γὰρ ἤκουον μαρτυρούσης ἄνωθεν· Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον σῶσαι τὸν ἄνθρωπον. |
Δόξα. Καὶ νῦν Στον Πέτρο τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τους διαλεγμένους, ανάμεσα στους μαθητές σου, Κύριε, σήμερα υπέδειξες στο όρος το Θαβώρ τη δόξα της θεϊκής σου μορφής. Καθώς έβλεπαν τα ιμάτιά σου, να έχουν αστράψει σαν το φως και το πρόσωπό σου περισσότερο κι από τον ήλιο. Και μη δυνάμενοι να αντικρίσουν το αβάστακτο της λάμψης σου, κατέπεσαν πάνω στη γη, εντελώς ανίσχυροι [ακόμα και] να ατενίσουν. Και άκουσαν ακόμα φωνή από τον ουρανό που μαρτυρούσε: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εκείνος που ήλθε στον κόσμο, για να σώσει τον άνθρωπο». |
|
© Απόδοση στη Νεοελληνική: v.a.k. (2017) *Με επιφύλαξη κάθε δικαιώματος. Επιτρέπεται η χρήση της μετάφρασης για μη εμπορικό σκοπό, |
(Visited 1,058 times, 1 visits today)
