Ευαγγέλιο Κυριακής 18.3.2018 Δ΄ Νηστειών: Ιωάννου Κλίμακος

Κυριακή Δ΄ Νηστειών: Ιωάννου Κλίμακος (Μκ. 9.17-31)

«Tὸ εἰ δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι».

Καὶ ἀποκριθεὶς εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπε· διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. Καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σοῦ ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν. καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτὸν· ἀλλ’ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ’ ἡμᾶς. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· τὸ εἰ δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε- πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγὼ σοὶ ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. Καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτὸν καὶ ἀνέστη. Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ’ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ. ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενούσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Απόδοση στη Νεοελληνική

«Εάν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά για εκείνον που πιστεύει».

Τότε ένας μέσα από το πλήθος Του αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, έφερα σ’εσένα τον γιο μου, γιατί έχει μέσα του πνεύμα που τον κάνει άλαλο. Κάθε φορά που τον πιάνει, τον ρίχνει κάτω και τότε βγάζει αφρούς, τρίζει τα δόντια και μένει αναίσθητος. Είπα στους μαθητές σου να διώξουν αυτό το πνεύμα, αλλά δεν μπόρεσαν». Τότε του αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Άπιστη γενιά, ως πότε θα είμαι μαζί σας; Πόσο καιρό ακόμα θα σας ανέχομαι; Φέρτε αυτό το παιδί κοντά μου». Τότε εκείνοι το οδήγησαν προς Αυτόν. Μόλις το πνεύμα κατάλαβε την παρουσία του Ιησού, αμέσως τάραξε το παιδί, κι εκείνο έπεσε κατά γης και κυλιόταν, βγάζοντας αφρούς. Τότε ρώτησε ο Ιησούς τον πατέρα του παιδιού: «Πόσος καιρός είναι που του συμβαίνει αυτό;». Εκείνος απάντησε: «Από μικρό παιδί. Πολλές φορές μάλιστα τον έριξε στη φωτιά και στα νερά για να τον εξολοθρεύσει. Αλλά αν μπορείς να κάνεις κάτι, σπλαχνίσου μας και βοήθησέ μας». Τότε ο Ιησούς είπε σε αυτόν: «Εάν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά για εκείνον που πιστεύει». Αμέσως τότε φώναξε δυνατά ο πατέρας του παιδιού και είπε με δάκρυα: «Πιστεύω, Κύριε! Αλλά βοήθησέ με, γιατί η πίστη μου δεν είναι δυνατή». Βλέποντας ο Ιησούς ότι συγκεντρώνεται κόσμος, πρόσταξε το ακάθαρτο πνεύμα μ’ αυτά τα λόγια: «Άλαλο και κουφό πνεύμα, Εγώ σε διατάζω, βγες απ’ αυτόν και μην ξαναμπείς πάλι μέσα του». Τότε βγήκε το πνεύμα, αφού κραύγασε δυνατά και συντάραξε το παιδί. Εκείνο έμεινε αναίσθητο, ώστε πολλοί έλεγαν ότι πέθανε. Ο Ιησούς όμως, το έπιασε από το χέρι, το σήκωσε κι αυτό στάθηκε όρθιο. Όταν μπήκε στο σπίτι, τον ρώτησαν οι μαθητές Του ιδιαιτέρως: «Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε αυτό το δαιμονικό πνεύμα;» Κι εκείνος τους απάντησε: «Αυτό το γένος των δαιμόνων δεν μπορεί κανείς να το βγάλει με τίποτα άλλο παρά με προσευχή και νηστεία». Έφυγαν από εκεί και προχωρούσαν διασχίζοντας τη Γαλιλαία. Ο Ιησούς δεν ήθελε να μάθει κανείς ότι περνούσε από εκεί, γιατί δίδασκε στους μαθητές Του και τους έλεγε: «Ο Υιός του Ανθρώπου θα παραδοθεί σε χέρια ανθρώπων, που θα τον θανατώσουν· την τρίτη όμως ημέρα μετά τον θάνατό του θα αναστηθεί».

© Απόδοση στη Νεοελληνική:  www.epiaspalathon.gr  (2018)