Ευαγγέλιο Κυριακής 19 Νοεμβρίου 2017

Κυριακή Θ΄ Λουκά (Λουκ. 12.16-21)

Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν.

Εἶπεν δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς λέγων· ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; καὶ εἶπεν· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὸν σῖτον καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Έτσι παθαίνει αυτός που θησαυρίζει για τον εαυτό του και δεν πλουτίζει με έργα ευάρεστα στον Θεό.

Και τους είπε [την εξής] παραβολή, λέγοντας: κάποιου πλουσίου ανθρώπου η γη σημείωσε μεγάλη ευφορία και υπολόγιζε μέσα του, λέγοντας: «τι θα κάνω, αφού δεν έχω πού να συγκεντρώσω τους καρπούς μου;». Και είπε: «αυτό θα κάνω: θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα κατασκευάσω μεγαλύτερες και θα συγκεντρώσω εκεί όλο το σιτάρι και τα αγαθά μου και θα πω στην ψυχή μου: ¨ψυχή [μου], έχεις πολλά αγαθά, τα οποία βρίσκονται [στις αποθήκες σου και αρκούν] για πολλά χρόνια. Αναπαύσου, φάε, πιες, να ευφρανθείς¨». Ο Θεός όμως του είπε: «Ανόητε, αυτή τη νύχτα απαιτούν την ψυχή σου από εσένα. Όσα λοιπόν ετοίμασες, τίνος θα είναι;». Έτσι [παθαίνει] αυτός που θησαυρίζει για τον εαυτό του και δεν πλουτίζει [με έργα ευάρεστα] στον Θεό.

© Απόδοση στη Νεοελληνική: v.a.k. για λογαριασμό του www.epiaspalathon.gr  (2017)

Σημ.: Το πρωτότυπο κείμενο ελήφθη από την κριτική έκδοση των Nestle-Aland