Ευαγγέλιο Κυριακής 15 Οκτωβρίου 2017 – Κυριακή του σπορέως

Ευαγγέλιο Κυριακής Δ´ Λουκά

Καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα.

Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη; ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Και άλλο μέρος έπεσε στην γη την καλή και, αφού φύτρωσε, έκανε καρπό εκατό φορές περισσότερο.

Βγήκε ο σπορέας, για να σπείρει τον σπόρο του. Και, καθώς έσπερνε, ένα μέρος [του σπόρου] έπεσε πλάι στον δρόμο και καταπατήθηκε και τα πτηνά του ουρανού το κατέφαγαν. Και άλλο [μέρος] έπεσε πάνω στη πέτρα και, αφού φύτρωσε, ξεράθηκε, διότι δεν είχε υγρασία. Και άλλο [μέρος] έπεσε μέσα στα αγκάθια και, καθώς μεγάλωσαν τα αγκάθια μαζί με αυτό, το κατέπνιξαν. Και άλλο [μέρος] έπεσε στην γη την καλή και, αφού φύτρωσε, έκανε καρπό εκατό φορές περισσότερο. Λέγοντας αυτά, φώναξε: «Εκείνος που έχει αυτιά, για να ακούει, ας ακούει». Τον ρωτούσαν λοιπόν οι μαθητές του, λέγοντας: «ποιο είναι το νόημα αυτής της παραβολής;». Και εκείνος είπε: «Σε εσάς έχει δοθεί, να γνωρίζετε [σε βάθος] τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού, ενώ στους υπόλοιπους [ανθρώπους αυτά διδάσκονται] με παραβολές, ώστε, ενώ βλέπουν, να μην βλέπουν [στο βάθος τους τα μυστήρια αυτά] και, ενώ ακούν, να μην καταλαβαίνουν. Αυτή η παραβολή λοιπόν έχει ως εξής: ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Και εκείνοι [οι σπόροι που έπεσαν] κοντά στον δρόμο, είναι αυτοί [οι άνθρωποι] που, αφού ακούν [τον λόγο], έρχεται έπειτα ο διάβολος και παίρνει τον λόγο από τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Και αυτοί [που έπεσαν] πάνω στην πέτρα [είναι] εκείνοι, οι οποίοι, όταν ακούσουν, δέχονται με χαρά τον λόγο, δεν έχουν όμως ρίζα και [είναι εκείνοι,] οι οποίοι πρόσκαιρα πιστεύουν, αλλά στον καιρό της δοκιμασίας απομακρύνονται [από την πίστη]. Και αυτό [το μέρος], το οποίο έπεσε στα αγκάθια, είναι αυτοί, οι οποίοι αφού άκουσαν, [στη συνέχεια] όμως έπνιξαν [τον λόγο] μαζί με τις μέριμνες και [την αναζήτηση για] τον πλούτο και τις ηδονές, με τις οποίες πορεύονται και [γι’ αυτό] δεν φτάνουν στον σκοπό τους. Ενώ αυτό [το μέρος], το οποίο [έπεσε] στην καλή γη, αυτοί είναι [οι άνθρωποι], οι οποίοι αφού άκουσαν τον λόγο, με καρδιά καλή και αγαθή τον κατέχουν και καρποφορούν με υπομονή.

© Απόδοση στη Νεοελληνική: v.a.k. για λογαριασμό του www.epiaspalathon.gr  (2017)