Απόστολος Κυριακής 24 Δεκεμβρίου – Προ Χριστουγέννων

Κυριακή προ των Χριστουγέννων (Εβρ. 11.9-10, 32-40)

Τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου

Πίστει παρῴκησεν [Ἀβραάμ] εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός. Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Επειδή ο Θεός είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για εμάς

Με πίστη εγκαταστάθηκε [ο Αβραάμ] στη γη της επαγγελίας, σαν [να ήταν] ξένη, κατοικώντας σε σκηνές μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που ήταν συγκληρονόμοι στην ίδια ακριβώς επαγγελία [του Θεού]. Διότι περίμενε την πόλη που έχει τα [αληθινά] θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός. Και τι να λέω ακόμα; Θα με πάρει αλήθεια ο χρόνος να διηγούμαι για τον Γεδεών, τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες, οι οποίοι μέσω της πίστης κατανίκησαν βασίλεια, ενήργησαν [με] δικαιοσύνη, πέτυχαν [να εκπληρώσει ο Θεός] τις επαγγελίες [του], έφραξαν στόματα λιονταριών, έσβησαν τη δύναμη του πυρός, διέφυγαν από τον κίνδυνο των μαχαιριών, έγιναν δυνατοί από αρρώστιες, έγιναν ισχυροί στον πόλεμο [και] έτρεψαν σε φυγή στρατεύματα εχθρών. Γυναίκες έλαβαν [πίσω] τους νεκρούς τους αναστημένους. Άλλοι πάλι βασανίστηκαν με το [βασανιστικό όργανο] «τύμπανο», χωρίς να δέχονται να γλιτώσουν, [και αυτό] για να πετύχουν την [ασύγκριτα] καλύτερη ανάσταση. Και άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μαστιγώσεις, ακόμα και δεσμά και φυλακή. Λιθοβολίσθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, πέθαναν με θανάτωση από μαχαίρι, περιέρχονταν [ενδεδυμένοι] με ενδύματα από δέρμα προβάτου, με δέρματα αιγών, υφιστάμενοι στερήσεις, θλιβόμενοι, υποβαλλόμενοι σε κακουχίες. Αυτοί, των οποίων ο κόσμος δεν ήταν άξιος. Περιπλανώμενοι στις ερημιές και στα όρη και στα σπήλαια και στις τρύπες της γης. Και όλοι αυτοί, αν και έδωσαν μαρτυρία μέσω της πίστης [τους], δεν έλαβαν την επαγγελία, επειδή ο Θεός είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για εμάς, για να μην τελειοποιηθούν [εκείνοι] χωρίς εμάς.

© Απόδοση στη Νεοελληνική: v.a.k. για λογαριασμό του www.epiaspalathon.gr  (2017)