Η εποχή μας - Επί ασπαλάθων
Το πρόσφατο νικάει το αιώνιο. Το επίκαιρο νικάει το διαχρονικό. Στον βωμό της είδησης θυσιάστηκε η Αλήθεια και η Σοφία.
Ζούμε σε μια εποχή που ο κόσμος τρέχει. Τρέχει βιαστικά, αλλά χωρίς σκοπό, χωρίς προορισμό. Η ταχύτητα είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας και έχει μπει σ’ όλες τις εκφάνσεις της. Μπήκε ακόμα και στον εσωτερικό μας κόσμο, μπήκε μέσα στην ψυχή μας. Χάσαμε τη γαλήνη, ξεχάσαμε τι είναι η σιωπή, ο θόρυβος έγινε στοιχείο απαραίτητο της Ζωής μας. Μπροστά στην τηλεόραση και το διαδίκτυο ατέλειωτες ώρες… ο σύγχρονος άνθρωπος γίνεται μέτοχος ενός ταχύτατου ρυθμού πληροφόρησης. Μια πληροφόρηση ακατάσχετη που μόλις περάσει από μπροστά μας μπαγιατίζει και χάνεται για να ‘ρθει άλλη είδηση πιο φρέσκια. Δεν προλαβαίνει ούτε να τις αξιολογήσει κανείς σε σημαντικές ή ασήμαντες. Όλα είναι νέες ειδήσεις που ξεχνιούνται και γίνονται παλαιές από την μια στιγμή στην άλλη. Όλα τρέχουν στην εποχή μας. Το πρόσφατο νικάει το αιώνιο. Το επίκαιρο νικάει το διαχρονικό. Στον βωμό της είδησης θυσιάστηκε η Αλήθεια και η Σοφία.
Το κενό όμως που αφήνει ο τρόπος αυτής της ζωής είναι τεράστιο, γιατί ο άνθρωπος έχει ανάγκη από την ουσία των πραγμάτων. Τι είναι το σημαντικό για αυτόν, τι είναι η ευτυχία και ποιος ο προορισμός του; Ποιο είναι το νόημα της ζωής του; Ο Θάνατος είναι το τέλος ή η αρχή μιας άλλης ζωής; Είναι κρίμα οι ορθόδοξοι Ρωμιοί με τις χορείες των μαρτύρων και των Αγίων να αγνοούν αυτό το βασικό μήνυμα της Εκκλησίας μας: Ο Κύριος ενίκησε τον θάνατο. Ο Χριστός Ανέστη εκ νεκρών και ανέστησε έτσι την ανθρώπινη φύση. Ο άνθρωπος έγινε μέτοχος της Αιωνιότητας. Μετέχοντας ως μέλη της Εκκλησίας του, κεφαλή της οποίας είναι ο ίδιος ο Χριστός. Κοινωνώντας δε το σώμα του και το αίμα του γινόμαστε άγιοι κατά χάριν και μέτοχοι της αιωνίου Βασιλείας Του.
π. Ε.
