Μετάνοια: επιστροφή στην Αλήθεια

Η μετάνοια είναι αλλαγή. Είναι στροφή στον ρεαλισμό της ύπαρξής μου, στην πηγή της ύπαρξής μου. Και επιστροφή. Επιστροφή στον Πατέρα μου. Σε Αυτόν που με έπλασε, σε Αυτόν που με αγάπησε περισσότερο από κάθε τι, σε Αυτόν που με κάλεσε μέσα στην ίδια την ζωή. Η πτώση είναι απομάκρυνση από αυτήν την αλήθεια, από την δική Tου αλήθεια. Είναι γεγονός ότι όλοι μας είμαστε πολύ οικείοι σε αυτή την πτώση. Έχουμε την τάση να αυτονομούμαστε από αυτόν· να φτιάχνουμε ιδέες, να κατασκευάζουμε φόβους, να παράγουμε τρόπους και λόγους, οι οποίοι έχουν ένα και μόνο βασικό χαρακτηριστικό: την απουσία του.

Όταν είναι απών, είσαι υποχρεωμένος να κάνεις ή να δημιουργήσεις πράγματα, για να τον αντικαταστήσεις.

Φτιάχνεις την εικόνα σου, δίνεις μεγάλη βάση σε αυτήν. Νοιάζεσαι πολύ, πάρα πολύ για την γνώμη των άλλων. Δημιουργείς κόσμους φαντασιακούς, στους οποίους είσαι εσύ το κέντρο τους. Γίνεσαι κυρίαρχος, κριτής. Γίνεσαι ένα πρόσωπο έκθετο από την απουσία Του. Εγκαταλελειμμένο στην αυτοτέλειά του, στη συμβατική του επιλογή. Συνήθως, αρνούμαστε να καταλάβουμε αυτήν τη λυπηρή πραγματικότητά μας. Εμμένουμε στις αποφάσεις μας, στις επιλογές, δεν προβληματιζόμαστε για αυτές. Γι’ αυτό και δεν έχουμε πνεύμα μετάνοιας, δεν έχουμε πνεύμα αλλαγής. Αρκούμαστε στα υποκατάστατα. Προσπαθούμε να ξεχάσουμε την απουσία του. Προσπαθούμε να την αντικαταστήσουμε και να πείσουμε το εαυτό μας ότι δεν Τον έχουμε ανάγκη.

Μια νέα τεσσαρακοστή ξεκινά και φέτος.

Όπως πάντα ξεκινά με όρεξη, με ευχές, άλλοτε με μεγαλόστομες δηλώσεις, άλλοτε με εικονικές ταπεινολογίες, σπάνια με ουσιαστική διάθεση αλλαγής. Φταίει ότι δεν είμαστε εραστές της αλήθειας. Δεν επιζητούμε με διάθεση πραγματική την αλήθεια που μπορεί να φέρει αυτός στην ζωή μας. Εγκλωβιζόμαστε ο καθένας στα μικρά δικά του προβλήματα και προσπαθούμε να τα λύσουμε με επιμέρους τρόπους. Με τρόπους ή με διάθεση, όμως, που επιβεβαιώνει την απουσία του, που επιβεβαιώνει ότι δεν έχει σχέση άμεση και προσωπική με την ίδια μας την ζωή. Η μετάνοια είναι διάθεση αληθινού έρωτα. Είναι επιθυμία συνάντησης, επιθυμία μιας πλήρους ολοκλήρωσης της προσωπικότητάς μας. Χωρίς ερωτικότητα δεν μπορείς να μετανοήσεις, δεν μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο σου, δεν μπορείς να αλλάξεις την κατεύθυνση της ύπαρξής σου. Και πρέπει να το θέλεις πολύ. Να το θέλεις βαθιά, να το ψάχνεις βαθιά.

Αυτό είναι και το ζητούμενο σε κάθε Μεγάλη Σαρακοστή.

Να μας ξεσηκώσει ερωτικά. Να μας ξυπνήσει από τον λήθαργό μας και να μας φανερώσει την αγάπη Αυτού, την αλήθεια Αυτού, η οποία μας ξεπερνάει. Υπερβαίνει τις μικρότητες και τους εγκλωβισμούς και μας χαρίζει νόημα. Νόημα αγάπης, αλήθειας και έρωτα. Μόνο τότε η ύπαρξή μας μετανοεί, η ζωή μας αληθεύει και οι σχέσεις μας αποκτούν μια άλλη ποιότητα, η οποία μας οδηγεί στον δρόμο της νίκης του θανάτου.

Μετάνοια: επιστροφή στην Αλήθεια – Ι.Κ. Νικηφόρου