Τα κάλαντα ως έκφραση θεολογίας
Όλοι οι Άγιοι έχουν μια πηγαία χαρά, έναν δυναμισμό. Ανανεώνονται και ανακαινίζονται διαρκώς. Ο πόθος κι η λαχτάρα τους μεγαλώνει όσο κι η αναμονή τους. Η πεποίθηση ότι ο Χριστός “γεννάται σήμερον” είναι έντονη. Δυστυχώς, σταδιακά οι Χριστιανοί χάσαμε αυτήν την ένταση του πόθου στον βωμό μια εμπορευματοποίησης κι ενός κέρδους.
Ακόμη και τα κάλαντα σταδιακά έχουν χάσει τη γνησιότητά τους όσο και τα παιδιά χάνουν την παιδικότητά τους και μπαίνουν στο καλούπι αυτού του κέρδους. Δεν συνειδητοποιούν ότι καλούνται να διδάξουν θεολογία: να μεταφέρουν το μήνυμα της γεννήσεως του Χριστού.
“να μπω στ’ αρχοντικό σας”: απ’ τη στιγμή που γεννιέται ο Χριστός, κάθε ένας από εμάς είναι ένας άρχοντας. Δεν υπάρχει πλέον ανώτερος και κατώτερος, δούλος και κύριος, αλλά μόνον ο άνθρωπος που ενώνεται με τον Θεό.
Τα κάλαντα ως έκφραση θεολογίας – Με τον π. Σπυρίδωνα Βασιλάκο
