Νέα ιδέα

Στη ζωή σου έμαθαν ν’ ακούς,
να λογαριάζεις τις φωνές και τις προτάσεις.
Κι ενώ στάζει ιδρώτας,
ενώ τρέμουν τα χέρια σου,
που προσπαθείς με την ανάσα να ζεστάνεις,
σε βλέπω πάλι να γυρίζεις,
να ψάχνεις να βρεις την πρόταση που δεν άκουσες ακόμα,
τον λόγο που δεν αρθρώθηκε ποτέ.

Δεν το βάζεις κάτω,
τουλάχιστον όχι ακόμη.

Φοβόμουν όταν έβλεπα στα μάτια σου εκείνες τις φλόγες
που ξάφνου σε ζέσταιναν απ’ την κορφή ως τα νύχια,
όταν τη νέα ιδέα άκουγες
αχ και πώς χαιρόσουν…
κι ήξερες πια πως κατέχεις την αλήθεια.

Τώρα πια τρέχεις στους δρόμους
και δεν αντέχω να σε βλέπω,
μόνο φωνάζεις στους περαστικούς:

“Σας παρακαλώ!
Αν δεν έσταξε ποτέ το μάτι σας,
σας παρακαλώ μη μου μιλάτε!
Κι αν το δάκρυ σας ποτέ δεν έφτασε για να ποτίσει το πρόσωπο,
μη μου αποκριθείτε!”

Α. Βάνιας